Kolejne rasy koni : Koń lipicański ,koń fiordzki,haflinger

Koń lipicański
Wysokość w kłębie: 148 - 160 cm

Umaszczenie: Dominujący kolor tej rasy to biały. Odkąd Królewskie rodziny zaczęły preferować konie białe, starano się uzyskiwać właśnie taką maść. Wcześniej duża liczba Lipicjanów miała kolor czarny (kary), gniady, kasztanowaty, czy dereszowaty. W dzisiejszych czasach Lipicjany o innym umaszczeniu niż biały są rzadkością i widywane są tylko gniade lub kare konie tej rasy.
Pokrój: Lipicjany mają silną budowę, wspaniałą akcję nóg i zadu, wyglądają pięknie zaprzęgnięte do dorożki. Są inteligentne i pojętne. Rodzą się czarne, czarno-brązowe, brązowe lub szare. Dopiero między 6 a 10 rokiem życia ich maść zamienia się na białą. Tylko nieliczne z nich pozostają na zawsze czarne. Lipicjany nie są wysokie (ok. 150 do 160 cm wysokości). Ich głowa jest duża, oczy urokliwe. Po koniach arabskich odziedziczyły podobną budowę głowy (pomijając wielkość), zawsze czujne uszy i małe, delikatne chrapy. Konie Lipicjańskie mają krótkie szyje, ładnie zaokrąglone części ciała, mocne, krótkie nogi, z dobrze zaznaczonymi ścięgnami i stawami. Ich talia jest mocna i długa.
Charakter: posłuszny, inteligentny, wyniosły
Użytkowanie: wyższa szkoła jazdy.

Koń fiordzki

Pochodzenie: Norwegia
Wysokość w kłębie: ok. 145 cm
Umaszczenie: wyłącznie bułane
Pokrój: masywna kłoda, krótkie kończyny, strzyżona, stojąca grzywa
Charakter: posłuszny, chętny do pracy
Użytkowanie: w rolnictwie, w zaprzęgu, juczne

 

 

Haflinger

Pochodzenie: Austria
Wysokość w kłębie: ok. 140 cm
Umaszczenie: jasnokasztanowe z jasną grzywą i ogonem
Pokrój: długi grzbiet, dobrze umięśniony zad, krótkie konczyny
Charakter: spokojny, pracowity
Użytkowanie: juczne, wierzchowe, zaprzęgowe

 

 

 

 

Hubertus

 

Nazwa biegu myśliwskiego "hubertus" pochodzi od imienia świętego Huberta. Był to belgijski biskup żyjący na przełomie VII i VIII w. Legenda głosi, że podczas polowania ujrzał jelenia z krzyżem lśniącym między porożem. Zwierzę przemówiło do niego ludzkim głosem, wzywając do porzucenia pogaństwa. Święty Hubert to patron myśliwych i jeźdźców. Dzień świętego Huberta przypada na 3 listopada i wtedy właśnie, a przynajmniej blisko tej daty, organizowane są biegi myśliwskie zwane "hubertusami".

 

Dawniej biegi te były prawdziwym polowaniem na zwierzęta - lisa czy jelenia. Poruszającym się konno myśliwym towarzyszyły psy.
Dziś "hubertusy" nie mają nic wspólnego z krwawymi łowami. To wspólna jazda w terenie w poszukiwaniu lisa, którym jest doświadczony jeździec z lisią kitą przypiętą do lewego ramienia. Trasa biegu musi być wcześniej przygotowana i dostosowana do umiejętności uczestników. W wielu stajniach przygotowuje się trasę w dwóch wersjach: dla lepiej i dla słabiej jeżdżących. Odbywają się więc dwa biegi, czasem w różnych terminach. Trasa przejazdu obejmuje odcinki do przejechania stepem, kłusem i galopem. Jeśli uczestnicy są doświadczonymi jeźdźcami, na trasie przejazdu może znaleźć się kilka przeszkód, jak pnie zwalonych drzew, kamienny murek czy mały rów. Przeszkody powinny być solidne i dobrze widoczne, dobrze też, jeśli można zrezygnować z ich przeskoczenia i po prostu je objechać.

Hubertus" to święto koniarzy, dlatego uczestników biegu obowiązują odpowiednie stroje: czerwony żakiet, biała koszula, biały żabot lub krawat, białe bryczesy, rękawiczki i czarne buty. A dla bezpieczeństwa -kask. Inna wersja ubioru to tzw. strój dżentelmeński: marynarka w pepitkę, bryczesy, czarne buty, biała koszula, ciemny krawat i oczywiście kask. Dopuszczalny jest też strój taki, jak na zawodach jeździeckich.

 

Przygotowanie do pierwszej lekcji

Tak.Ten post jest o przygotowaniu.Ogólnie mówiąc nie trzeba nic umieć(wiedzieć) ,ale zawsze warto..Na pierwszą lekcję (jeśli nie mamy stroju do jazdy konnej ,a 99 % na pewno nie ma xdd) Wkładamy rozciągalne długie spodnie np. getry , adidasy, swobodną koszulkę (z długim lub krótkim rękawem  - zależnie od pory roku.) , jeśli jest chłodno to oczywiście stosowne nakrycie (kurtka ,szalik itp.)  i wydaje mi się że raczej powinno się mieć związane włosy.Kask pewnie jest do wypożyczenia .No i warto wiedzieć kilka podstawowych rzeczy takich jak : przyrządy do czyszczenia konia (zgrzebło,szczoki itd.) , co to siodło ,co to uzda (ogłowie) i takie tam.Ja osobiście dużo więcej się nauczyłam chociaż i tak na pierwszej lekcji będzie instruktor tylko tłumaczyć.Ale poprostu mnie to zainteresowało i tyle. :D I jeszcze raz powtarzam że można przyjść i nie wiedzieć nic,bo po to jest instruktor zeby wytłumaczyć .

Polski koń szlachetny półkrwi

Na prośbę piszę ten post.Mam nadzieję że się spodoba.



Jedna z najpopularniejszych ras w Polsce, choć nie jest rasą w pełnym tego słowa znaczeniu. Konie szlachetne półkrwi nie mają wspólnych przodków, nie mają też ustalonego pokroju.Są mieszańcami koni różnych ras z gorącokrwistymi końmi (zwłaszcza pełnej krwi angielskiej).
Konie szlachetne półkrwi hodowane są w celach sportowych - głównie jako konie wierzchowe, rzadziej zaprzęgowe. Powinny odznaczać się spokojnym temperamentem, szczególną dzielnością, łatwością w szkoleniu i wszechstronną użytkowością - zwłaszcza talentem do skoków przez przeszkody oraz ujeżdżania. Za konie szlachetne półkrwi uznawane jest potomstwo koni ras szlachetnych, np. rasy małopolskiej i wielkopolskiej krzyżowanych z końmi pełnej krwi angielskiej oraz innymi gorącokrwistymi rasami.

Budowa konia

Budowa konia:

Pierwsza lekcja

Każda stajnia jest inna i w każdej innej stajni jest inaczej. Może być tylko przybliżenie.
Zazwyczaj, a przynajmniej w dobrej stajni powinni Cię oprowadzić i pokazać wszystkie miejsca. Później wytłumaczenie regulaminu. Następnie dobrać konia i zacząć Ci pokazywać wszystko. Jak czyścić, co robić, czego nie robić etc. Oczywiście wcześniej kontakt z koniem. No i to na co każdy czeka:. JAZDA. :) Najczęściej pierwsza jazda zaczyna się na lonży stępo-kłusem, niekiedy galopem, bo znam takie osoby. Do tego ćwiczenia na rozluźnienie i rozgrzanie mięśni.pierwszym treningu  Są różni instruktorzy. I to też zależy jak szybko się uczysz. Konia raczej samemu się nie wybiera, bo może spodobać Ci się jakiś łobuz na którym możemy sobie nie dać rady. Zazwyczaj zaczyna się od jazdy na lonży.Ale może być też tak że odrazu ucza samodzielnej jazdy konnej.

Kilka ras koni: koń fryzyjski ,koń arabski,konik polski , koń achał-tekiński

Podaję kilka ras koni które łatwo można odróżnić od innych.


Koń fryzyjski:
Wysokość w kłębie: 150 - 160 cm
Umaszczenie: kare
Pokrój: Mają długą ładnie wyrzeźbioną głowę z małymi uszami. Konie Fryzyjskie mają kształtne szyje i długą grzywę. Maja mocne grzbiety i głęboko osadzone żebra. Zad jest ładnie zaokrąglony. Ich nogi są mocne, z pęcinami pokrytymi włosami.
Charakter: spokojny, chętny do pracy
Użytkowanie: w zaprzęgu, wierzchowe
 

 

 

Koń czystej krwi arabskiej (w skrócie koń arabski)

Charakter: dzielny, energiczny, inteligentny
Użytkowanie: Konie arabskie są wykorzystywane w wielu dziedzinach jeździeckich, począwszy od skoków (ich wytrzymałość i siła są w skokach cenione), kończąc na pokazach i ujeżdżeniu, gdzie również osiągają wysokie wyniki.
Umaszczenie: wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia, z wyjątkiem srokatego
Pokrój: mała głowa, często o profilu szczupaczym, krótki, dobrze umięśniony, poziomy zad z charakterystyczną odsadą ogona, mocne i suche kończyny

 

 

Konik  polski :

Powstały z połączenia różnych dawnych ras, ale mają jednolity kolor sierści (myszowaty). Wspólną cechą krzyżowanych ras była budowa i charakter. Koniki polskie były i są powszechnie dostępne. Są popularne w górach, gdzie ceniona jest wytrzymałość i odporność na zmęczenie.
Konie polskie to pełne uroku, małe, wesołe zwierzęta, które nadają się dla każdego, kto te cechy doceni.Mają charakterystyczny pręg na grzbiecie

 

 

 

 

 

 

Koń achał-tekiński:

 

Wysokość w kłębie: 159 - 165 cm.
Umaszczenie: kasztanowate, gniade, często o złocistym odcieniu, także bułane.
Koń Achałtekińki jest niewątpliwie najelegantszym koniem na świecie.
Pokrój: Mają stosunkowo długie uszy i długa szyję. Mają krótkie, jedwabiste grzywy oraz krótkie ogony. Rasa ta ma wąską klatkę piersiową, długie grzbiety i płaskie żebra. Nogi mają długie i szczupłe, z wyraźnie zaznaczonymi ścięgnami
Charakter: uparty, trudny w użytkowaniu
Charakter koni Achałtekińskich można porównać z charakterem Perskich koni Arabskich, które były rasą starożytną. Ich głowa podobna jest do głowy Araba, tak samo długa i z tak samo dużymi, energicznymi oczami.

 

Jak namówić rodziców na jazdę konną?

Niektórzy rodzice nie pozwalają jeździć konno swoim dzieciom...Dlaczego? Bo myślą że konie są niebezpieczne.Jak więc namówić upartych rodziców? Oto kilka argumentów:

-Konie w stadninach i szkółkach jeździeckich są bardzo spokojne i już mnóstwo dzieci i dorosłych na nich jeździło ,więc nie ma czego się obawiać.
-To jest moja pasja..
-Naucze się odpowiedzialności ,cierpliwości ,odwagi
-To jest rodzaj sportu
-Lepsze to niż siedzenie w domu przed telwizorem lub komputerem
-ruch na świerzym powietrzu

Zawsze można zaproponować kompromis .Np.  będe się dobrze uczyć a rodzice zabiorą mnie lekcje jazdy konnej itd.


Niektórzy zaś rodzice nie pozwalają dzieciom z powody braku funduszy.Mam na to kilka rozwiązań.

-Można się spytać w stadninie czy za np. 2 godz pomagania w stajni można mieć 1 godz. nauki jazdy konnej za darmo.
-Zarabianie pieniędzy :
- w wakacje przez np.: wychodzenie z psami , pomaganie w ogródku ,roznoszenie ulotek
-pomoc w domu za lekcję nauki jazdy
- odkładać kieszonkowe


Jest jeszcze problem dojazdu ,gdy rodzicom nie chce się ruszyc z domu żeby dojechac do pobliskiej stadniny

-można dojezdżać busem /autobusem
-piechotką jak jest nie daleko
-na rowerze
-poprosić innego członka rodziny

 

 

 

Rząd jeździecki ,pełne wyposażenie cz.2

Przedstawiam Wam 2 część rzędu jeździeckiego i zachęcam do obejrzenia pierwszej.


Derka :

Derką okrywa się konia gdy jest chłodno, wilgotno, jest mocne słońce itd.
Są różne rodzaje derek np. derka polarowa, derka stajenna czy derka pastwiskowa.
Są też derki które podkłada się pod siodło na czas jazdy konnej.
Gdy koń jest mokry od np. wody gdy był myty a jest chłodno zakłada się derkę w stajni stajenną a na pastwisku pastwiskową lub polarową.

 

 

Czaprak:


podkładka pod siodło chroniąca grzbiet konia przed obtarciami, nazywana też potnikiem.
Wycięty jest na gorące dni.

 

Podkładka pod siodło:

Podkładka ma za zadanie zamortyzować wstrząsy które powoduje jeździec ,można ją użyć jeśli siodło jest źle dopasowane.

 

 

 

 
 
Ochraniacze:

transportowe - chronią nogę w czasie transportu, łącznie z kopytem.

-skokowe - przed szkodliwymi skutkami uderzenia w przeszkodę (potrącenia belki) niwelują wstrząsy

 

Owijki:

Owijki służą po to, żeby w terenie koń się nie skaleczył , lub nie zrobił innej rzeczy w nogę.Przed założeniem owijek wkłada się koniu podkładki.

 

 

Bat do lonżowania, lonża i mostek do lonżowania:

 Służą do lonżowania konia.(1 zdj. to bat ,2 lonża i 3 oraz 4 to mostek do lonżowania)

 

Czyszczenie konia:

kopystki:
 
 
Szczotko-kopystka (zwykle skraca się nazwę do zwykłego "kopystka") - posiada szczotkę i metalowy "haczyk" do wydłubywania brudu z końskich kopyt.

Są też kopystki, nie posiadające szczotki, ale wtedy jest niewygodnie czyścić i robi się to mniej dokładnie.

Szczotki:
- Z twardym włosiem(szczotka ryżowa) - do usuwania brudu z konia, uciążliwego kurzu itp. 

 
- Z miękkim włosiem - głównie do nabłyszczania sierści, do usuwania zabrudzeń z wrażliwych części ciała u konia. (okolice głowy, uszu, wewnętrzna strona nóg.)

-Do grzywy i ogona konia (Są jeszcze grzebienie do grzywy i ogona, jak sama nazwa wskazuje służą do rozczesywania grzywy, grzywki i ogona oraz do przerywania grzywy.)

 

Zgrzebła:
- Metalowe - TYLKO I WYŁĄCZNIE! Do czyszczenia szczotek, zdejmowania z nich sierści która pupilowi wypadła przy czyszczeniu. (zdecydowanie wytrzymalsze od plastikowych, ale służą tylko do jednej czynności)

 

 - Plastikowe - Do tego co metalowe + do czyszczenia super uciążliwych zaklejek z błota, grubszych "skorup" błotnych. (i do masażu, jak ktoś chce ; ) )

-Gumowe - jak plastikowe, ale można użyć też do mycia wodą

 

Dobrze posiadać dwie czy trzy różne gąbki do okolic nozdrzy, oczu i odbytu (chociaż to już raczej na zawody jak czyścisz konia).

- są jeszcze zbieraczki do wody , w przypadku gdy myjesz konia się przydają do zbierania nadmiaru wody z zwierzaka.

- Dobrze mieć też olej do kopyt, z pędzelkiem.

- możesz też kupić gumki do grzywy, jeśli chcesz zaplatać np. warkoczyki, koreczki itp.

Podkowy:
Zapobiegają ścieraniu się kopyt

 

Nauszniki:

Dobra ochrona przed owadami które zazwyczaj pchają się do uszu konia.
ozdoba na zawody
Tłumią też w pewnym stopniu hałas.Nie są obowiązkowe.

Kaloszki:
kaloszki służą do ochrony wrażliwej koronki kopyta ,koń bardzo często uderza kopytami o ziemie lub  przy skokach.

 

 

Napierśnik:

Napierśnik pomaga utrzymać siodło we właściwej pozycji jeśli zsuwa się do tyłu, np. wtedy kiedy koń ma wysoki kłąb. Oprócz tego ładnie wygląda, dlatego kupuje się go zarówno ze względów praktycznych jak i estetycznych. Jednak absolutnie nie jest konieczny a dobrze dopasowane siodło i tak powinno leżeć w jednym miejscu.

Chyba wszystko ,ale jeśli coś pominełam to napiszcie w kom.